Τα καταφέραμε και φέτος. Στις 20 Δεκεμβρίου 2015 μαζευτήκαμε στο Σκρετέικο και περάσαμε ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ. Λύσαμε πολλά φλέγοντα ζητήματα όπως το τόξο των 2 άκρων, τις αντικρουόμενες ημερομηνίες γενεθλίων και Πανελληνίων εξετάσεων και την εξέλιξη της πίσω καράφλας των ανδρικών μελών της οικογένειας.
Ιδού και μερικές παραδοσιακές (και μη) φωτογραφίες.
Φέτος θα μαζευτούμε στο σπίτι του Γιώργου και της Βίκης , Μέρλιν 9 (10671 Αθήνα), την Κυριακή 7 Δεκέμβρη και ώρα αρχικής προσέλευσης 17.30. Σας περιμένουμε αρχικά για τσάι-καφέ και γλυκά και ύστερα για κρασί και μεζέδες!!
Αράχνιασε ο Αργυρότοπος. Ας παραθέσουμε λίγα από τα νέα μας.
Το 2013 τα Σκρετούγεννα διοργανώθηκαν από τους Γιώργο και Αντώνη Αργυρόπουλο. Ήταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να βρεθούμε όλα τα ξαδέλφια και να (ξανα)γνωρίσουμε τις κόρες του Γιώργου που είχαμε πολλά χρόνια να τις δούμε.
Ο Τάκης Αργυρόπουλος έχει γράψει τα απομνημονεύματά του. Όποιος ενδιαφέρεται να λάβει ένα αντίγραφο, ας επικοινωνήσει μαζί μας γράφοντας σχετικό σχόλιο παρακάτω,
Για άλλη μια χρονιά η πάντα φιλόξενη οικογένεια Γιώργου και Bίκυς Σκρέτα διοργάνωσε την ετήσια γιορτινή συνάντηση των δευτέρων και τρίτων εξαδέλφων των Αργυρόπουλων την Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011.
Φέτος πρωτοτυπήσαμε και μαζευτήκαμε στο σπίτι των Σκρεταίων στο Πόρτο Ράφτη. Μας έκανε και καλό καιρό και καθίσαμε έξω. Είχαμε μικρότερη συμμετοχή από άλλες χρονιές αλλά το κέφι παρέμεινε σε υψηλά επίπεδα.
Φέτος μας τίμησε με την παρουσία του και το νέο μέλος της οικογένειας Γιάννης Παλαιολόγος, σύζυγος Αλίκης Παναγιωτοπούλου. Τον ευχαριστούμε θερμά και ευχόμαστε σιδηροκέφαλος με εμάς που έμπλεξε.
UPDATE: Η ‘Ελλη και ο Σωτήρης τράβηξαν κάποιες φωτογραφίες τις οποίες και ανεβάσαμε στο animoto και σας τις παρουσιάζουμε παρακάτω.
Με χαρά ανακοινώνουμε ένα ολοκαίνουργιο site από την Χριστίνα Ντε Πιαν που πραγματεύεται τεχνικές για κινούμενες εικόνες με χρήση αλευριού, πλαστελίνης, σχεδίων και ότι άλλο φαντάζεται ο νους. Το site είναι εξαιρετικά χρήσιμο τόσο για εκπαιδευτικούς/εικαστικούς όσο και για τους ίδιους τους μαθητές.
Η παρούσα ανάρτηση σκοπό έχει να ξυπνήσει τα 2α ξαδέλφια των διαχειριστών του Αργυρότοπου. Πως θα γίνει αυτό; Απλό. Θα βασιστούμε στην ματαιοδοξία του καθενός μας που κάθε τόσο μας έρχεται και αναζητούμε το όνομά μας στο Google.
Και επειδή το Google φροντίζει και επισκέπτεται συχνά τον Αργυρότοπο και συλλέγει στοιχεία, αραδιάζουμε παρακάτω όλα τα ονόματα των εν ζωή δευτέρων εξαδέλφων μήπως και φιλοτιμηθούν και αφήσουν κανένα σχόλιο.
Απευθύνουμε λοιπόν έκκληση στους παρακάτω να μας στείλουν 2-3 γραμμές με τα νέα τους ώστε να κρατήσουμε σε εγρήγορση την ωραία μας προσπάθεια.
Το εξάδελφο blog του εξάδελφου Σωτήρη κλείνει 4 χρόνια ζωής. Ευχόμαστε να τα εκατοστήσει.
Για όσους δεν το γνωρίζετε ο Σωτήρης είναι δάσκαλος με εκτενή δραστηριότητα στα διαδικτυακά. Στο ιστολόγιό του “καλωδιωμένου δάσκαλου” θα βρείτε εξαιρετικά άρθρα για την Ελληνική (και όχι μόνο) εκπαίδευση και την διαδικτυακή της πορεία της τα τελευταία χρόνια.
Μετά από 4 χρόνια, γενέθλια του Ars Longa σήμερα, ένα βίντεο που θέτει το αυτονόητο. Ο ρόλος του/της εκπαιδευτικού αλλάζει/άλλαξε. Οι μαθητές σε κάποιο σχολείο της Αμερικής αναρωτήθηκαν αν μπορούσε ένα “τεχνούργημα” τους να επηρεάσει το κόσμο αξιοποιώντας το διαδίκτυο. Το ερώτημα που έθεσαν είναι “100 χρόνια χωρίς αλλαγή στο εκπαιδευτικό σύστημα;”. Σκέφτηκαν, σχεδίασαν, υλοποίησαν το project τους και το μοιράστηκαν μαζί μας και με έκπληξη (;) διαπίστωσα ότι επιθυμούν μία διαφορετική εκπαίδευση. Πέρα από το αυτονόητο ότι επιθυμούν να εισαχθεί η πραγματική ζωή τους στο σχολείο, ζώντας με τεχνολογία αδυνατούν να κατανοήσουν γιατί πρέπει να την αφήνουν έξω από την τάξη, απορρίπτουν την εκπαίδευση της βιομηχανικής εποχής (μετωπική διδασκαλία) και επιθυμούν ενεργητική ή/και μάθηση με νόημα.
Ο Λούντος μας άφησε πριν λίγες μέρες για να κάνει το μεγάλο ταξίδι. Ήταν 120% πατέρας και θα μας λείψει αφόρητα.
Οι αναμνήσεις που έχω από τα σχεδόν 45 χρόνια που συμβαδίσαμε σε αυτόν τον πλανήτη είναι μαγικές. Η πρώτη ανάμνηση; Στην Αμερική ακόμα να μου κάνει πλάκα που μπλέκω το δύο με το two/too και το I’m coming too να μετατρέπεται από το νήπιο Ζαχαρία σε “‘έρχομαι δύο”. Η επόμενη; Να με επιδεικνύει στους φίλους του, ακαδημαϊκούς και διπλωμάτες της Washington του τέλους της δεκαετίας του ’60, ως παιδί διάνοια που τα μαθηματικά τα μασάω. Με είχε δασκαλέψει να απαντάω “4” σε ότι με ρωτάει. Ζακη, παιδί μου, πόσο κάνει 2 και 2; Τέσσερα (απλό). 8-4; Τέσσερα. 16 δια 4; Τέσσερα. 48 δια 12; τετραγωνική ρίζα του 16; κλπ. Τέσσερα παντού.
Ο Λούντος μας χαιρετά από το 1979 στο Πορτο Ράφτη
Μια από τις τελευταίες αναμνήσεις ήταν στο νοσοκομείο όπου παρατηρούσαμε παρέα τη βάση του ιστού που κρεμούσαμε τους ορούς. “Γιατί έχει πέντε πόδια σε σχηματισμό αστέρα” με ρωτάει; “Που να ξέρω” απαντάω. Και έτσι για να τον πειράξω τον ρωτάω, “Πόσες μοίρες έχουν οι γωνίες των 5 ποδιών”. Και απαντάει χωρίς δεύτερη σκέψη. “72”.
Ανάμεσα σε αυτούς τους μαθηματικούς διαλόγους υπάρχει η ζωή μου ολόκληρη μέχρι σήμερα. Και σε όλη τη διάρκεια φάρος ήταν ο Λούντος. Και είμαι βέβαιος ότι φάρος θα παραμείνει.
We are in the process of updating our site after several years of inactivity. We will try to post our family news as often as possible so make sure you visit again.